بررسی پایداری یکپارچگی لایه های ایجاد شده از آلیاژهای خودگدازبه روش جوشکاری پودری

پوشش دهی با استفاده از آلیاژهای پایه نیکلی خودگداز بر روی فلزات پایه چدن داکتیل و فولاد از جنبه های بسیاری مانند مقاومت به سایش و مقاومت به ترک های خستگی مورد مطالعه قرار گرفته اند. یکی از کاربردهای مهم این آلیاژها پوشش دهی بر روی چدن داکتیل می باشد. این تحقیق بر اساس درخواست یکی از صنایع خودروسازی نسبت به مطالعه علمی بر روی برخی از موارد جدایش لایه های تعمیری فرایند جوشکاری پودری برای پوشش دهی سطح چدن داکتیل با آلیاژهای خودگداز نیکلی طرح گردید. پدیده ایجاد ترک در منطقه متاثر از حرارت در جوشکاری قوسی یک پدیده شناخته شده می باشد. در تحقیق حاضر مشاهده شده است که تحت یک شرایط خاص شامل استفاده از آلیاژ سخت و سرعت سرد شدن سریع و متوسط، ترک های ریزی در منطقه متاثر از حرارت بوجود آمده است. این درحالیست که تابحال پدیده ایجاد ترک در منطقه مجاور جوش در جوشکاری پودری با آلیاژهای پایه نیکلی خودگداز در منابع توسط محققین دیده نشده است. پس از جوشکاری بر روی نمونه های آماده شده مشخص شد که در جوشکاری پودر سخت بر روی نمونه ها درصورتی که سرعت سرد شدن زیاد باشد ترک های بسیار زیادی در منطقه متاثر از حرارت بوجود می آید. ضخامت بسیار زیاد قالب های شکل دهی ورق موجب افزایش سرعت سرد شدن جوش و منطقه متاثر از حرارت می شود. این عامل می تواند یکی از عوامل مهم در ایجاد ترک باشد که در سایر منابع به آن اشاره نشده است. ترک های بوجود آمده از گوشه جوش شروع می شوند و با کاهش ضخامت گرده جوشکاری شده میزان ترک های ایجاد شده در منطقه متاثر از حرارت کاهش می یابد. اختلاف ضریب انبساط حرارتی لایه جوشکاری شده و فلز پایه و خواص فصل مشترک جوش سبب ایجاد تنش های حرارتی می شود. با توجه به مسیر و طریقه انتشار ترک، می توان چنین استدلال نمود که ترک های بوجود آمده در راستای طرح های تنش پسماند می باشد. از آنجایی که به نظر بیشترین میزان تنش پسماند در کناره های جوش بوجود می آید این مناطق دارای حساسیت بالایی به ایجاد ترک هستند. در نمونه های جوشکاری با پودر نرم مشخص شد که در ناحیه متاثر از حرارت در فلز پایه ساختار بسیار سخت و حساس به ترک مارتنزیتی بوجود می آید، با این وجود ترک در ساختار مشاهده نشد.